Quotes from "Nation" by Terry Pratchett

--> "Don't you understand? He's got two guns and you've got one spear. You'll run out of spear before he runs out of gun!"-"Yes, but his gun will run out of bang before my knife runs out of sharp."

--> "If a lie will make us strong, a lie will be my weapon. People want lies to live by. They cry out for them."

--> "It's science"..."A lot of people will try to prove you wrong. The more they fail, the more right you will become."

--> "Leaving a man in uncertain waters without weapons is a death sentence."

--> "One person is nothing. Two people are nation"-"What are three people?"-"A bigger nation."

--> "You are very clever"..."I would like to eat your brains, one day."

--> Thinking: This book contains some. Whether you try it at home is up to you (author's note).



Quotes from "The Godfather" by Mario Puzo

  • Guard your true strength from public gaze that a friend should underestimate your virtues and an enemy overestimate your faults <---> Oculta tu poder real a la gente de tal forma que un amigo debería subestimar tus virtudes y un enemigo sobrevalorar tus defectos.
  • I'll make you an offer you can't refuse <---> Te haré una oferta que no podrás rechazar.
  • Revenge is a dish that tastes best when it's cold <---> La venganza es un plato que se sirve frío.
  • Sometimes the greatest misfortunes bring unforeseen rewards <---> A veces las mayores desgracias traen recompensas inesperadas.
  • You ask me for a favor and I ask for your friendship in return <---> Me pides un favor y a cambio yo te pido tu amistad.

miércoles, 29 de abril de 2009

Dona Sangre; Dona Vida.



Jejeje... es buena la foto, eh? :)

Sin embargo, el tema es suficientemente importante como para prestarle la debida atención.

Hoy he decidido hacer esta entrada pues entre otras cosas lo creo un tema importante. En mi caso, hoy he realizado una donación de sangre la cual llevaba 2 años sin realizar, y que sin embargo podría haber realizado mucho antes, pues los hombres podemos realizar hasta 4 donaciones anuales (las mujeres 3). Esto es debido en parte a cierto miedo o temor que siempre tenemos a las agujas (o por lo menos hablo en mi caso), también a la vagancia y quizá, sobre todo a la desinformación. Y respecto a esto último estoy casi seguro que es el factor más importante, pues si hoy he ido a donar ha sido única y exclusivamente porque los del Centro de Transfusión de Galicia me han avisado de la visita de una unidad móvil a Baiona. Normalmente me avisan por carta (con lo que me olvido muchas veces y otras no puedo), pero esta vez me llamaron a casa y también me enviaron un mensaje al móvil. Si, al móvil. Y estas molestias que se toman no creo que sean por fastidiar sino porque la sangre es muy importante y necesaria para los hospitales, para operaciones y todo tipo de urgencias.

Conclusión: uno se olvida fácilmente de ciertas cosas o necesidades generales (y yo me incluyo) hasta que no las necesitas, y entonces uno lo demanda como un derecho. Pero amigos, como todos sabemos, dar es recibir, y si queremos que todos dispongan de un bien básico debemos donar sangre de forma altruista, pues quien sabe, quizá la puedas necesitar el día de mañana.

Así que no me queda más que animaros a todos a donar sangre y que no olvidemos este tipo de cosas fundamentales para el bien común. No cuesta nada así que no lo veamos como una pérdida de tiempo el acercarse y preguntar si uno puede donar, al contrario, es una inversión social.

Saludos!

domingo, 26 de abril de 2009

¿En qué pensarán los gatos?

Evidentemente no todos los gatos viven en las mismas condiciones, y aunque unos pueden ser más pasivos, o más escurridizos, o más agresivos que otros, todos tienen ese momento de paz y tranquilidad a la altura de una ventana, bronceando su pelambrera al sol y viendo tan tranquilos el mundo pasar... Son en esos momentos donde me pregunto yo, ¿en qué rayos estará pensando? ¿O si no piensa, que es lo que tiene dentro de esa cabeza? ¿Cómo funciona? Son misterios que quizá nunca se podrán desvelar...






La modelo fotográfico que posó para la sesión se llama "Caty" mi gata de 9 años. Se conserva bien, eh? ;)

martes, 21 de abril de 2009

Novas Músicas en Santiago: Meiga do Norte

Hoxe voume pasar ó idioma galego co gallo da promoción da banda galega Meiga do Norte. Espero que non haxa problemas de entendedeiras! ;)

Esta banda compostelá que xa ten cerca de ano e medio de existencia, está integrada por 4 compoñentes na actualidade, un dos cales é gran amigo noso ademáis de ser o baixista e un dos creadores da banda nos seus inicios: Miguel Ares Criado.


A verdade é que todos eles están a facer un gran traballo; dende a excelente cantante Lucía da Fonte, ó enérxico batería Óscar e pasando polo virtuoso teclista Lubis. Ultimamente, e pasiño a pasiño, estanse a facer un hoco no mundo da música rock galega. Teñen xa varios premios nas súas mans e recentemente recibiron unha axuda económica moi importante xunto con outras bandas de Santiago.


Ademáis, non paran de dar concertos e próximamente estarán actuando nas festas de Ascensión na cidade santiaguesa, nas que por certo, prometo estar en primeira fila (a ver se desta vai...). Anímovos a todos vos a vir a este concerto que de seguro non vos defraudará.

Por certo, están buscando guitarrista así que se sabedes de alguén disposto a pasar as duras probas de selección avisádeo! ;)

A continuación adxunto un par de enlaces das últimas noticias sobre a banda.

Saúdos!


Noticia de Prensa

Entrevista ó Picheleiro da semana en Santiago: Miguel Ares Criado.
Ide ó minuto 13:50

Aviso para navegantes blogueros

Hola todos! Esta entrada será breve, pues solamente quería avisaros a todos aquellos que leeis mi blog de que para poder escribir comentarios a las entradas no hace falta estar registrados ni tener ningún tipo de cuenta. Si, tal como lo leéis, podéis escribir como "anónimo", pero eso si, identificaros en el comentario diciendo quien sóis para saber que no es publicidad o ningún otro tipo de spam (que procedería a eliminar).

Aunque muchos ya lo sabíais, me decidí a colgar el aviso porque varios de vosotros pensábais que hacía falta estar registrado para poder escribir. Así, por si acaso alguno no lo supiese todavía pues ya queda dicho.

Saludos!

lunes, 13 de abril de 2009

Nuevo disco de FTM: Pandilleros

Para todos aquellos amantes del funk, disco-funk y demás mezcolanzas de estilos musicales en la onda estamos de enhorabuena, pues la Fundación Tony Manero ha sacado nuevo disco al mercado!!!!!


Hay que decir que el anterior disco de estudio de la formación barcelonesa (Click!) resultó ser medio experimental mezclando rap y funk y no cuajó ni en el mercado ni entre los más fans del grupo. Pero ahora, con este nuevo disco con aires de banda sonora de GTA (sólo hace falta ver la portada para ver el guiño a este juego, no se sabe si queriendo o sin querer) resurgen de sus cenizas cual ave fénix para brindarnos un trabajo estupendo con base en el funk pero que es más libre que sus anteriores trabajos y que toca un poco de todo.


Además, las canciones esta vez tienen letra en español, que aunque a uno le guste el inglés pues ya apetecía un trabajo en la lengua de Cervantes. Esto le da un soplo de aire fresco al disco y a la formación (aunque ya habían flirteado con el español en discos anteriores).

Pero no os engañeis. No por eso el disco es más comercial; todo lo contrario. El disco sigue una estructura de BSO de una historia ficticia desarrollada en la Barcelona de los años 70 y 80. Hasta crearon un "mini-cómic" con imágenes que acompaña a la escucha del disco. Pero bueno, simplemente es para orientar al oyente así que no busquéis un amplio desarrollo de la trama.

También señalar que el disco es largo: dura casi sus 80 minutos con 26 pistas, nada más y nada menos! Está muy bien mezclado, la historia engancha y te entran ganas de verlos en directo de una vez por todas (a ver si este verano se acercan por Galicia).

Para ir abriendo boca, aquí tenéis el primer corte del cd:



Si queréis más información de la FTM o de su nuevo disco aquí os dejo varios enlaces:

- FTM: PÁGINA PRINCIPAL
- FTM MYSPACE
- FTM BLOG

Saludos a todos!!

viernes, 10 de abril de 2009

Galtuk: el lugar donde nacen los sueños.


Iré directo al grano. "La Fiesta Escénica" es el nombre por el que se le conoce al grupo de animación, teatro y danza formado hace 10 años por un visionario argentino y con raíces en Baiona, Galicia. Desde su creación hasta hoy, ha ido creciendo poco a poco hasta granjearse fama nacional e incluso internacional. Ahí es nada. Lo que nació un poco como un divertido pasatiempo para muchos de los miembros del grupo (baioneses de pura cepa), se ha convertido ahora en un sueño hecho realidad. Con sus espectáculos divierten a los más pequeños y a los que ya no lo son tanto. Tienen talento, dedicación, ilusión y un par de huevos. Olé por ellos!

Esta Semana Santa han preparado un espectáculo especial como homenaje a Galicia, su tierra; nuestra tierra. Para ello no han escatimado en gastos (música, luces, decorado, trajes, etc.) y han disfrutado del lujo que supone la colaboración excepcional (por vacaciones) de uno de los integrantes del Circo del Sol. Si, habéis leído bien: Circo del Sol. El chico es un contorsionista impresionante. Se llama Fernando Dudka.

Para acabar, señalar que el espectáculo es una gozada para todos los públicos y que para aquellos que les interese, aún tendrán representaciones hasta el próximo domingo. La cita es en Baiona; no os la perdáis!

ENLACES DE LA NOTICA EN LA PRENSA:
LA VOZ DE GALICIA 1 // LA VOZ DE GALICIA 2

martes, 7 de abril de 2009

La Pandilla (parte II): Lusqueando

Aquí está la segunda parte del reportaje en la que las fotos están tomadas mientras se salía de marcha. Están tomadas la mayoría de ellas en el Lusco. Este local mítico en Pontevedra y que ha revivido a varios cierres (ahora llevado por el novio de Nonó junto con 2 socios más, creo), resultó ser (y continúa siendo) un sitio enigmático, con un toque lúgubre y nostálgico en el que la Pandilla ha vivido algunos de sus mejores momentos a lo largo de estos años compartidos con alegría y dicha por todos nosotros. Así que aquí está la reseña que se merecía tan afamado local, eso si, con nosotros de protagonistas.

Alex dando caña a la guitarra. Pablo en modo heavy total y disfrutando del guitarreo.

Panorámica del Lusco con sus estanterías al fondo y gente peculiar disfrutando del momento (verdad María?).

Serenata en toda regla. Vaya si la montamos. Dos guitarristas excelentes rasgando cuerda y todo un grupo de bellezas (y bellezos) cantando sin parar!!

La parejita feliz disfrutando del momento jam session.

Nacho y Clara, seguramente practicando para anunciar un blanqueador dental de nueva generación, especial para las noches de marcha.

Más Lusco al día siguiente por la tarde. Y es que es un sitio perfecto de reunión y charla! Y ese licor café... aaarrrghghgh... que rico estaba! (y eso que no me tira mucho...)

Jose e Irene. Una pareja de buenos amigos de Toledo que conocí en mi estancia en Cambridge y que estaban de vacaciones por Galicia. Aproveché para quedar con ellos y de paso presentarles a toda la gentuza de la pandilla e iniciarles en el Licor Café. Al final se marcharán de Galicia con una botella bajo el brazo! Si es que el LC traspasa fronteras!!

Eeeee!!! Que bien que lo pasamos todos juntos! (con la guitarra como elemento fundamental del buen rollo)

Julio, amigo friki (como todos nosotros) de Nacho y Patri y que todavía conserva el mítico carné del Xabarín Club!! Vaya recuerdos...

Nonó, mucho te gusta posar para la cámara, eh? xD. Ah, y sí, como podéis comprobar... Pablo tiene novia! Se llama Inés y por lo que parece les va muy bien. Felicidades pareja!!


Ains... bueno... esto se acaba así que hasta la próxima quedada y que sea más bien pronto, que lo bueno no debe perderse nunca!!!

La Pandilla (parte I): Rememorando Viejos Tiempos

Hola a todos!! Aquí traigo nuevas fotos de la última quedada en Pontevedra de la Pandilla.

Hay que decir que después de planificar poco la cosa (al final es como mejor funcionan) nos juntamos unos cuantos en la ciudad del Lérez, y aunque no estábamos todos los que éramos (faltaba mucha gente, pero es normal) si que éramos todos los que estábamos (salvo alguna pequeña recién incorporación). Se echó de menos a gente como Ana y Sandra (a las que vi la semana anterior), Paula (en su exilio barcelonés), Cris (de ruta con la caravana y ya medio casada), Javi (que por un buen po*** nos abandona a todos), Miguel (desaparecido en combate, nadie se acordó de avisarlo), Jose (muy atareado con la música últimamente), Papichulo (currando de guardia civil), Ángel (nuestro cocinero favorito) y a un largo etcétera más.

Disfrutadlas con sana envidia y hasta pronto!


Empezando la reunión en el piso de Patri, Sabela y Nonó.

Génesis!! Cuanto tiempo sin verte! Se acercó por sorpresa acompañada de un amigo sevillano. Por lo que parece le va bien con la fotografía.

La comida (o más bien debería decir cena?) de estudiantes que nunca falte. Siempre es un buen aliciente para juntar a un buen grupo de gente.

De cháchara y jugando al Tekken (videojuegos, bendito tesoro). xD

Foto chula. Nacho viciando, Álvaro observando y la bandera inglesa de fondo.

Pablo haciendo monerías al ritmo de la música. Habéis visto la camiseta? Si si, es de tiras! Es el nuevo Nak! Además ha bajado algunos kilitos desde que va a yoga y a no recuerdo bien que arte marcial.

Más vicio por aquí. Cristian, no abuses!

Un heavy en potencia. Vaya show.

Siiii, jugando al Munchkin. Como no podía ser de otra forma, algún juego de cartas o de mesa es obligatorio para amenizar la tarde.

Nacho haciendo el perrito... por decir algo. xD

viernes, 3 de abril de 2009

Maurice Jarre: una vida de música

Hola a todos. Esta nueva entrada, como podéis comprobar, está relacionada con el mundo musical, después de un cierto tiempo sin aportaciones en este campo. Y la persona sobre la que os quiero hablar (breve, pero intensamente) es el compositor francés Maurice Jarre, padre de Jean Michel Jarre (seguramente conocido por muchos en el mundo de la música electrónica), que esta semana nos ha dicho adiós a sus más de 80 años.

Jarre ha sido sobre todo un genial compositor de bandas sonoras, esas que de vez en cuando nos deleitan los oídos en el cine entre chasquidos de palomitas y sorbos de refrescos. Geniales BSO entre las cuales, por ejemplo, nos encontramos a las oscarizadas "Lawrence de Arabia", "Doctor Zhivago" o "Pasaje a la India", por las que consiguió los prestigiosos premios de la academia. Pero su producción no se queda ahí, es muy extensa y de gran calidad. Otros ejemplos de películas a las que pone música son: "Gorilas en la niebla", "Paseo por las nubes" o "Ghost".

Noticia en la prensa digital: La Voz de Galicia, El Mundo, El Pais.

Bueno, pues eso, se va alguien especial que nos deja su legado. Para acabar la reseña, y como pequeña muestra os dejo 3 pasajes pertenecientes a sus 3 obras oscarizadas mencionadas anteriormente: